Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ


Μια ηλιόλουστη μέρα μετά από την ονομαστική εορτή μου, παλεύω να βάλω τις σκέψεις μου σε σειρά αποπροσανατολιζόμενος διαρκώς από τη μαγική θαλπωρή του πανέμορφου αυτού απογεύματος. Μια αρκετά συνήθη εικόνα των τελευταίων καιρών, χαμένος ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα...
Ζώντας στο κόσμο της διτότητας παρατηρώ την ύπαρξη των ζευγών και τη μαγική ισορροπία που τα διακατέχει, αδυνατώντας, μέχρι πρότινος, να αντιληφθώ τη σημασία που έχει το ταίρι των συναισθημάτων, η λογική. Μια φράση σε ένα βιβλίο στάθηκε αρκετή για να ξεκινήσει αυτή η αναζήτηση και να που τώρα, λίγες μέρες μετά την αλλαγή του έτους, κατανοώ πρωταρχικά την ανάγκη της ύπαρξης της στον κόσμο όπως τον ξέρουμε αλλά και μέρος από τη λειτουργιά της, τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο.
Μια συζήτηση με έναν καλό φίλο, μου έδειξε πως υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις στα καθημερινά θέματα της ζωής, από τα πιο ασήμαντα μέχρι τα πιο πολύπλοκα, καταρρίπτοντας τη μέχρι τότε ανώριμη αντίληψη μου, -δίωξε τη σκέψη!-Νιώσε! Για μένα ήταν πάντα πολύ πιο εύκολο να βασιστώ στο δεξιό ημισφαίριο για την συλλογή και επεξεργασία των πληροφοριών που δεχόμουν από τη ζωή μου, και άρα να δίνω έμφαση στο συναισθηματικό κομμάτι αυτών, ενώ για 'κείνον, εντελώς αντίθετα ή διικά αν θέλετε, στο αριστερό βασισμένος στη λογική.
Η αλήθεια είναι πως και οι δυο προσεγγίσεις συνυπάρχουν στο ενιαίο σύνολο που ονομάζεται εγκέφαλος και άρα λειτουργούν ταυτόχρονα παίζοντας διαρκώς το παιδικό παιχνίδι τραβώντας το σχοινί πάνω από τη γραμμή, χωρίς ουσιαστικό νικητή... Αυτό πιστεύω πως είναι και το δώρο του ανθρώπου σε αυτόν το κόσμο, να μπορεί να τον αντιληφθεί και να τον επεξεργαστεί και με τους δυο τρόπους ανάλογα τι είναι πιο ταιριαστό κάθε φορά. Έτσι μου γίνεται και πιο κατανοητή η σύνδεση που υπάρχει μεταξύ της λογικής σκέψης και των χρωματιστών συναισθημάτων. Πώς για παράδειγμα γεννιούνται συναισθήματα από κάποιες σκέψεις και πώς αντίστροφα κάποιες αισθήσεις γεννούν σκέψεις από το '0'.
Το ενδιαφέρον σε όλη αυτή τη παρατήρηση, είναι ο μηχανισμός που εξισορροπεί τις δυο, εκ διαμέτρου αντίθετες, αντιλήψεις τις ίδιας πραγματικότητας, η επιλογή. Παρατηρώ τον εαυτό μου να δημιουργεί λογικά θετικές προτάσεις και εικόνες για να ξεπεράσει κάποιο δυσάρεστο συναίσθημα και πως ζώντας αρετές όπως η πηγαία χαρά προκαλούνται σκέψεις που βρίσκουν, σχεδόν αβίαστα, καταφύγιο στο χώρο της συνείδησης. Έτσι, το μόνο που μου μένει να κάνω για να διατηρώ αυτή την ισορροπία είναι να αντιλαμβάνομαι σε κάθε περίπτωση ποια οδό ακολουθώ και να την αλλάζω αν δε μου αρέσει!!!
Συντετριμμένος από την απλότητα της αλήθειας αυτής της παρατήρησης δε μπορώ παρά να αναγνωρίσω τη σπουδαιότητα του ρόλου που παίζει η ειλικρίνεια στην όλη διαδικασία, και ιδιαίτερα απέναντι στον εαυτό μας και τα "θέλω" του. Το πως αντιμετωπίζεται ο,τι προκύπτει στην πορεία, αφήνεται σαν άσκηση για το σπίτι ή καλύτερα για την καθημερινότητα του κάθε έναν από εσάς!! Βλέπεις μπορεί όλοι να έχουμε τόσα κοινά από βιολογικής άποψης, η διαφορετικότητα όμως, στις επιλογές μας, παραμένει για να μας υπενθυμίζει για το ποιοι πραγματικά είμαστε...