ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ... ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΞΥΠΝΑ...

Στην άσφαλτο πεσμένο έν' άψυχο κορμί
μια τρύπα στη καρδιά χωρίς αιτία κι αφορμή

Πως βρέθηκε εκεί πέρα η μοίρα θα το ξέρει
κι αυτός που το προκάλεσε ποιος ξέρει αν υποφέρει

Αφού τα ρούχα του ήταν μπλε και μέσα απ' τη στολή
νιώθει εξουσία και μια απίστευτη ηδονή

Ποια κόμπλεξ σου λοιπόν σε συνανθρώπους ξεσπάς;
και πώς βγάζεις το όπλο; και πώς πυροβολάς;

Συνένοχος στη διαστροφή!! Τι αίσθημα κι αυτό!!
γιατί κάθε που σ' αντίκριζα το κεφάλι είχα σκυφτό

Μα τα ψέμματα λιγόστεψαν και πως να τ' αρνηθώ;
ο κόσμος θέλει αλλαγές και όχι κάτι ιδεατό

Ο κόσμος θέλει ανθρωπιά όποια μάτια κι αν κοιτάζει
και ο πιτσιρικάς που έφυγε οσιομάρτυρας μου μοιάζει

Ποιοι έχουν τις ευθύνες και ειλικρίνεια στη καρδιά
αυτό θέλει ο κόσμος και όχι σφαίρες στα τυφλά

Και η ψυχή που χάθηκε ας ξυπνήσει συνειδήσεις
άδικα από αυτή τη γη, να φύγει μην αφήσεις...