φτάνοντας στο τέλος της η πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, καταφέρνω και ξεκλέβω λίγο χρόνο για να σας ευχηθώ ένα "καλό μήνα", τιμώντας και 'γω με τη σειρά μου το αρχαιότατο ρητό που χαρακτηρίζει τη Κυριακή, Κοντή Γιορτή και Σχόλη. Το καλοκαίρι τελείωσε, το φθινόπωρο ξεκινάει και η αναποφευχτη ανασκόπηση των 2 τελευταίων μηνών μου αφήνουν μια μόνιμη απορία...: Στην εργασία, χωράει η χαρά;;
Αιτία φυσικά η πρακτική που πραγματοποίησα σε γνωστό κολλωσσο στη βιομηχανική περιοχή της Θεσσαλονίκης για τους μήνες, Ιούλιο και Αύγουστο. Μετά από μια εβδομάδα στο βόλο όπου και έχω επιστρέψει για τα φοιτητικά μου καθήκοντα, πιστεύω πως είμαι επιτέλους σε θέση να απαντήσω στα ερωτήματα που βασάνιζαν το τελευταίο δίμηνο το μυαλό μου... Δυο μήνες (και δη καλοκαιρινοί) στάθηκαν αρκετοί για να συνειδητοποιήσω πως η οποιαδήποτε μορφή ρουτίνας σκοτώνει την ίδια τη ζωή σε κάθε της μορφή!! Υποχρεωμένος στην οχτάωρη συναναστροφή με τους ίδιους 200 ανθρώπους καθημερινά και εβδομαδιαίως, θυμήθηκα μια αίσθηση περιορισμού, ξεχασμένη στα βάθη του δημοτικού όπου ο σχολικός περίγυρος αποτελούσε την προσωπική μικρο-κοινωνία του καθενός. Ο καθένας με το δικό του παραμύθι και τις δικές του ιδιοτροπίες, τα μικρά δωράκια μιας τέτοιας εμπειρίας.
Μια εμπειρία αρκετή για να μου δείξει πως η δουλειά δύναται να φάει τον αφέντη, εάν και μόνον αν, ο αφέντης το επιτρέψει. Είναι ένα ξεκάθαρο παράδειγμα για τη δύναμη της επιλογής. Μπορείς να ξεχαστείς και να χαθείς σε μιαν ανούσια συνήθεια όπου η εξέλιξη φαντάζει βαρετή ή μπορείς να αποφασίσεις να χαίρεσαι τη κάθε στιγμή της εμπειρίας της δουλειάς. Αυτό φυσικά απλά προϋποθέτει η εργασία που εκτελείς να σε εκφράζει και να σε ικανοποιεί και να μην αποτελεί έναν απλό συμβιβασμό που ξεπουλάει την όρεξη και τη δημιουργικότητα σου για ένα μάτσο χαρτονομίσματα... Και κλείνοντας τα μάτια ηχεί η φωνή της πολυαγαπημένης γιαγιάς να με παροτρύνει να κάνω καλή εντύπωση για να δικτυωθώ και να χωθώ και 'γω μες τα γρανάζια που θα αποφέρουν λεφτά και ασφάλεια και... -- Να 'ναι καλά η γυναίκα! Τόσο καταλαβαίνει, τόσο προσπαθεί... Εγώ ανακάλυψα πως στα 22 μου χρόνια δεν είμαι σε θέση να ελεγξω αυτού του είδους τη ρουτίνα και για αυτό απλά επιλέγω να την αποφεύγω...
Ευχομαι λοιπον, κλινοντας αυτο το post και με αφορμη την αρχη του φθινοπωρου, να βρειτε τις απαντησεις που χρειαζεστε για να ακολουθησετε τις επιλογες που θα σας φερουν ευτυχια... Καλο μηνα, και καλο φθινοπωρο...
2 σχόλια:
Ωραία τα λες μικρέ...αλλά μήπως θα 'πρεπε να διαβάζεις αντί να ασχολείσαι μ'αυτά..
Εγώ για 'σένα τα λέω..
Για 'μένα... ούτε που με νοιάζει!!!
:P
Ωραίο blog παιδιά! Μου άρεσαν τα τελευταία δύο post.
Όσο και να σου αρέσει κάτι, πάντα θα υπάρχουν πτυχές του που βαριέσαι ή γενικά σου την σπάνε με κάποιο τρόπο.
Αυτό που θες δεν είναι να βρεις την τέλεια δουλειά, γιατί απλά θα πεθάνεις προσπαθώντας! Αυτό που θες είναι να βρεις την δουλειά που σου προσφέρει περισσότερη χαρά απ' ότι βαρεμάρα;)
Δημοσίευση σχολίου